Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Άγνωστος Χ






Βρέχει. Η ομορφιά πέρα από νότες έχει ήχο.
 Αυτόν των αυτοκινήτων που ποδοπατούν τη βροχή. 
Και οι νότες σε τρυπούν. Μικρές ρανίδες αίμα σου θυμίζουν πως ζεις.
 Και ονειρεύεσαι. 
Να πάψεις να ονειρεύεσαι. Η ζωή δεν σε περιμένει στη γωνία. Η ζωή σου ξεφεύγει.
 Πιάσ'την.
 Απόλαυσέ την σαν τους περιπάτους του έφηβου στη βροχή.
 Αυτούς που δεν μπορείς να κάνεις επειδή μνηστεύθηκες τη σοβαροφάνεια και
 αμνηστεύτηκες από την απλότητα. Και σου δωσε παραγραφή.
 Μπορείς να δώσεις μια περιγραφή της ομορφιάς;
 Όχι, ξέχασες. Όχι, δεν έμαθες. Θα μάθεις; Θα θυμηθείς; Αν θυμηθείς δεν θα μάθεις.
 Ξέχνα και γκρέμισε. 
Πάρε τα ερείπια και πέταξε τα στον ουρανό.
 Λιγότερο θα ματώσεις απ' όσο όταν έχτιζες νωθρός, πεισματικός και στέρεος. 
Μα καθόλου novus.
 Μόνο παλιός, παλαιός και σίγουρα όχι απλός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου