Saturday

Περιμένω πως και πως το Σάββατο.
Προσπαθώ όμως να σταματήσω να το σκέφτομαι γιατί όταν
ανυπομονώ για κάτι συνήθως καταλήγει σε παρωδία.
Μου έχει λείψει η μπάλα, μου έχουν λείψει οι Τρίτες και οι
Τετάρτες στο σπίτι του αδερφού μου με φαγητό, Pro evolution,

 μπύρες και Champions League.
Τα δύο τελευταία χρόνια το έχω χάσει αυτό λόγω δουλειάς.
Δεν είμαι αχάριστος, αυτή η δουλειά μου έχει προσφέρει
μια αξιοπρεπέστατη ζωή στις δύσκολες μέρες που ζούμε και
αν συγκρίνω το πως ήταν πριν τη δουλειά με το πως είναι
τώρα τότε μπορώ να πω πως με μεγάλη διαφορά είναι πολύ
καλύτερη τώρα.
Αυτή η έλλειψη είχε και και ένα καλό, ξεκίνησα να ακούω ξανα ραδιόφωνο,

 το οποίο μου είχε λείψει εξίσου. Αν και η ποιότητα είναι λίγο διαφορετική

 δεν παύει να είναι καλή παρέα.
Το Σάββατο λοιπόν, έχει μπει στο καλεντάρι σαν μια σημαντική ημερομηνία.

 Θυμάμαι πριν δύο-τρεις μήνες, που
βγάζαμε με την Β. το πρόγραμμα μας για τους επόμενους μήνες

 ως προς το τι υποχρεώσεις έχουμε για τα Σαββατοκύριακα,

 μαζι με τους γάμους και τα βαφτίσια, τα γενέθλια και τις γιορτές.. μπήκε και ο τελικός..
Έτσι απλά (και όμορφα)


ΥΓ. Αυτό το ποστ γράφτηκε λίγες μέρες πριν τον τελικό,
δέκα μέρες μετά μπορείς απλά να διαβάσεις τις τρεις πρώτες
γραμμές, το υπόλοιπο αγνόησε το.