Tα εκτός έδρας

''Να προσέχεις τα εκτός έδρας'' μου είχε πει πριν πολλά χρόνια κάποιος..
δεν μου είπε μόνο αυτό
''Να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις όσους κινδύνους σου επιφυλάσσουν''
''Να είσαι εσύ, να είσαι απλός, να δίνεις και να παίρνεις,

 να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις πίσω,

 ότι και να κάνεις να είσαι εσύ εντάξει με τον εαυτό σου..

και όλα θα έρθουν..''

Δεν έδωσα μεγάλη σημασία,

 δεν ήμουν πρόθυμος εκείνη τη στιγμή να πάρω στα σοβαρά εκείνα τα λόγια,

 μπόρεί να έφταιγε που μου χάλασε το απογευματινό μου παιχνίδι

 για  να τον βοηθήσω σε κάτι που στην τελική 

από τη βαρεμάρα μου αποδείχθηκα τελείως άχρηστος,

 ίσως έφταιγε η ζαλάδα της διαδρομής σε συνδυασμό με την αφόρητη ζέστη,
δεν ξέρω τι έφταιγε..

Και ερχόμαστε 15 χρόνια μετά,

 λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα σε μια τελείως άσχετη στιγμή 

να έρχονται στο μυαλό μου αυτά τα λόγια και να σκέφτομαι..

πόσο δίκιο είχε?

Ίσως αν έδειχνα λίγο πιο πρόθυμος εκείνο το απόγευμα

 να μου είχε πει κι άλλα,

πράγματα αληθινά,

 πράγματα που θα έβρισκα μπρόστα μου..

 

Υγ. Τελευταία φορά σε είδα σε ένα κρεβάτι με λευκά σεντόνια,

 είμαι σίγουρος οτι κατάλαβες αυτά που σου είπα,

 το είδα στα μάτια σου..