Eιχε δυο καρεκλες στο σπιτι,τις ειχε βαλει με την προοπτικη οτι καποιος μπορει να ερθει και να κατσει σε μια απο αυτες.
Εκτος απο την μητερα του που τον επισκεφθηκε μια Κυριακη-ουτε κι αυτη καθισε εκει,προτιμησε την ακρη του κρεβατιου-,οι καρεκλες δεν χρησιμοποιηθηκαν ποτε.
Κι οταν μετα απο καιρο αφησε το σπιτι,εκανε πως τις ξεχασε μεσα.
Μετα απο χρονια μια νυχτα τον επισκεφθηκε εκεινη η γυναικα με τα φωτισμενα ματια και του ειπε: Εγω σ'αγαπουσα,ομως εσυ δεν μπορεσες ποτε να με δεις.Δεν θα κατσω πολυ...Ηρθα να σου πω πως θα εξαφανιστω αλλα θα μεινω για παντα πανω απ'το κρεβατι σου.
Εκει στο ταβανι που θα κοιτας οταν θα νιωθεις την ψυχη σου αδεια..
Κ.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου