Στο μαγαζί που βγαίνω έχει στο ταβάνι φωτιστικά γραφείου καρφωμένα ανάποδα.
Έχει μια χάρτινη κατασκευή στραβά βαλμένη και λίγο παραδίπλα, ακριβώς στο κέντρο
Έχει μια χάρτινη κατασκευή στραβά βαλμένη και λίγο παραδίπλα, ακριβώς στο κέντρο
κρέμεται ένας πολυέλαιος -πιο κιτς πεθαίνεις-
Κάθομαι πάντα στη γωνία του μπάρ με την ομορφότερη παρέα και μερικές φορές ρίχνω κλεφτές ματιές στην παλιά τηλεόραση σαλονιού που έχω απέναντι μου, ξέρεις τώρα, αυτές τις τεράστιες καφέ τηλεοράσεις με το σεμεδάκι επάνω που όσο σκονισμένες κι αν ήταν, πάντα κάτω από το σεμεδάκι ήταν πεντακάθαρες.
Παίζει πάντα CNN, για άγνωστο λόγο.
Ακριβώς από κάτω έχει έναν μαυροπίνακα με το Κυριακάτικο μπράντς (που ποτέ δεν έχω καταφέρει να δώσω το παρών)
Στο μπαρ σερβίρει ο Θωμάς-κολλητός πλέον-στιγματισμένος με διάφορα σχέδια από μελάνι στο δέρμα του, άρρωστος γάβρος, μελλοντικός ιδιοκτήτης ταξί (αλήθεια τώρα, δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιό από τα δύο είναι πιό σιχαμένο) και μας πασάρει νεγκρόνια σε βίντατζ ποτήρια.
Πίσω του, έχει για ντεκόρ ένα τεράστιο χαλί κρεμασμένο στον τοίχο, που επάνω του έχουν ζωγραφίσει μία ξαπλωμένη κοπέλα, ενώ είναι κομμένο έτσι ωστέ να χωράει ακριβώς στον ορθογώνιο σχηματισμό από ντέξιον που χρησιμεύουν ως μπαρ.Τα πλαινά ντέξιον έχουν πλεγμένο ένα φωτιστικό με άπειρα κόκκινα τριαντάφυλλα που σε οποιαδήποτε άλλη θέση θα ήταν κιτς του κερατά αλλα εκεί είναι όμορφα, βασικά κι εκεί κιτς είναι αλλά..
ΒΑΣΙΚΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΙΤΣ.
Αnyway, απέναντι μου, δίπλα από την τηλεόραση, έχει ένα κλουβί και ακριβώς απ'έξω έχει μία πέρδικα που άργησα βασικά να καταλάβω οτι είναι πέρδικα αλλά ρώτησα και έμαθα. Αυτό που δεν έμαθα είναι τι διάολο κάνει η πέρδικα εκεί πάνω αλλά φοβόμουν να ρωτήσω ξανά γιατί είμαι σίγουρος οτι κάποια μεγάλη ιστορία κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο πτηνό.
Από κάτω της είναι η πόρτα της κουζίνας η οποία φυσικά και δεν έχει πόρτα.Ευτυχώς όμως αντί για το σιχαμένο διαχωριστικό πόρτας που έχει ο Μ. στο τροχόσπιτο και με ανατριχιάζει έχουν βάλει πλαστική ταινία σαν αυτή που βάζουν οι εργάτες στο δρομο σε περίπτωση που έχουν φτιάξει κάτι και δεν πρέπει να περάσεις από εκεί.Έχει αρκετές τέτοιες πλαστικές λωρίδες και είναι σαν κουρτίνα, αλλά να μην σας ζαλίζω με αυτά γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχα σκοπό ποτέ να μπώ στην κουζίνα, εκτός αν καμιά μέρα είμαι τέρμα σουρωμένος και αντί για την τουαλέτα μπώ εκεί.
Δίπλα μου έχω κρεμασμένο ένα στόχο μεγάλο και χιλιοτρυπημένο αλλά χωρίς βελάκια και μου θυμίζει τον στόχο που μου είχε φέρει ο Ν. και παίζαμε μικροί με τον αδερφό μου μέχρι που τον πετάξαμε γιατί όπου τον βάζαμε είχαμε χιλιοτρυπήσει (new favourite word?) την επιφάνεια τριγύρω του. Καμία σχέση δηλαδή με τον στόχο που έφερε ο Θ. με τα μαγνητικά βελάκια και αφού είδε και αποείδε που δεν έπαιζα τον χάρισε αβίαστα σε ένα τρίχρονο.
Επίσης το μαγαζί διαθέτει πολλά μικρά μάτια (για το κακό το μάτι) και ένα λουλουδένιο στεφάνι, σαν αυτό που σου βάζουν στο λαιμό ημίγυμνες νεανίδες όταν πας στη Χαβάη (δεν έχω πάει, το έχω δει στις ταινίες) και μου θυμίζουν τον κολλητό μου τον Λ. από το δημοτικό που είναι στη Χαβάη και περνάει μπόμπα και όποτε μιλάμε μου λέει ''Αλόχα μωρή μπόχα''.
Τώρα που το σκέφτομαι έχουμε να μιλήσουμε 2-3 χρόνια, όσο καιρό βγαινω σ'αυτό το μαγαζί.
